بعد از عمری بودن
من در این تنهایی
من در این تاریکی
زیر نوری کم رنگ
رویشی می بینم
رویش یک گل سرخ
اشک چشمانم را
من به او بخشیدم
سبزیش ماند به گل
زردیش ماند به من
قجاوند